ฉันเป็นคนต่างจังหวัด เข้ามาเรียนหนังสือที่ในเมือง จากเมืองกาญฯ เข้ามาสู่เมืองกรุงเทพ ช่วงชีวิตวัยรุ่นได้สัมผัสกับแสงและสี ไม่ว่าครั้งไหนก็ทำให้ฉันสนุกจนลืมเรื่องราวที่ร้ายๆได้เสมอ อำนาจของแสงสีมันทำให้ฉันกลายเป็นอีกคน จากที่เคยนิ่งๆ เรียบร้อย และไม่สุงสิงกับใคร ตอนนี้ฉันเองเปลี่ยนคู่นอนมาแล้วไม่รู้กี่คน จากผับที่ฉันไปเที่ยว จากร้านเหล้าที่เขาพาฉันกลับห้อง แลกกับเซ็กส์ชั่วข้ามคืน ถ้าไม่ได้ยึดติดกับอะไรมาก มันก็เป็นชีวิตที่สนุกดีนะ ได้XXXกับคนแปลกหน้า กับเพื่อน แฟนเพื่อนก็เคยมาแล้ว แค่เรื่องสนุกเรื่องนึงของนักศึกษานั่นแหละ
วันนี้เป็นวันที่ฉันตัดสินใจไม่ออกไปเที่ยว เพราะต้องอยู่เคลียร์งานวิจัยให้เสร็จก่อนออกฝึกงาน เลหืออีกปีเดียวก็จะจบแล้ว ยอมอดสักคืน เพื่อตัวเองแล้วกันนะ กว่าจะได้ออกมาจากห้องสมุดมหาลัย ก็ปาไป 3 ทุ่ม หน้าฝนแบบนี้ยิ่งทำให้เดินทางลำบาก เพราะไม่รู้เมื่อไหร่ฝนจะตก สะดวกที่สุดก็คงเป็นแท็กซี่ ฉันรีบโบกคันที่ผ่านหน้าไป เพราะไม่อยากให้ฝนตกลงมาเสียก่อน
ขึ้นมาบนรถ คนขับที่อายุราวๆ 40 สอบถามเส้นทางกันเสร็จ ฉันก็นั่งมองระหว่างทาง ดูแสงไฟ คิดถึงเพื่อนๆ ป่านนี้คงกำลังสนุกกันอยู่ที่ไหนสักร้าน แต่ไม่รู้ทำไม ฉันกลับรู้สึกง่วงขึ้นมา ผล็อยหลับไปด้วยความง่วง รู้ตัวอีกที รถก็มาจอดอยู่ที่ริมทางก่อนถึงคอนโดของฉันแล้ว คนขับที่กำลังถอดเสื้อผ้าฉันออก ตกใจเล็กน้อยที่เห็นว่าฉันกำลังตื่นขึ้นมา ฉันรีบปัดเขาให้ออกไปจากตัว แต่เหมือนจะไม่มีแรง “ตื่นได้สักที กูจะได้XXXมึงง่ายๆหน่อย ข้างนอกฝนก็ตก อยู่ด้วยกันในรถนี่แหละ” คำพูดเขาทำเอาฉันหวาดกลัว ถึงแม้จะผ่านมาไม่รู้กี่คน แต่ก็ไม่เคยโดนข่มขืนในรถเลยสักครั้ง เขาไม่รอให้ฉันมีอารมณ์ด้วยซ้ำ ใช้แทงนั้นแทงเข้ามาแรงจนฉันจุก ได้แต่ร้องครวญครางด้วยความเจ็บ เสียงฝนที่ดังซ่าอยู่ข้างนอก กลบเสียงร้องจนหมดสิ้น เขากดฉันลงกับเบาะหลัง แล้วค่อยๆใช้เอว ขยับมันเข้ามาให้ลึกขึ้น ทุกครั้งที่เสียดสี ยิ่งสร้างความเจ็บ แรงกำลังที่มากเกินวัย เขาสามารถควบคุมฉันได้ทุกท่วงท่า ฉันทำได้แค่นอนรับความเจ็บนั้น เสียวเท่าไหร่ก็ไม่สามารถลบความเจ็บนี้ได้เลย มันเป็นชั่วโมงที่ยากมากๆ รอบจูบ รอยดูดที่ร่างกาย ยิ่งทำให้รู้สึกไร้ค่า เขายังไม่หยุดทำให้ฉันเจ็บ เพียงแต่ตอนนี้มันเสียวมากกว่า ไม่รู้ว่าโดนไปกี่น้ำแล้ว แต่เขาทำให้ฉันรู้เลยว่า ความเจ็บปวดมันเป็นยังไง กว่ารถจะมาจอดหน้าคอนโด ฉันก็แทบไม่มีแรงเดิน เป็นบทเรียนสำหรับฉันไปอีกนาน เพราะมันไม่อาจลบไปจากความทรงจำได้เลย